[1] | -Certes, dame, bien le savoie Que ja de vos gré n'en avroie, Et jel vos dis mout bien avant. (CHR. DE TROYES, Yvain, 1177, 86a) | [2] | Et, je cuit, rien ne me vaudroit Qant fet ocirre vos avroie. (CHR. DE TROYES, Yvain, 1177, 87a) | [3] | Mout i ot gent de grant noblesce, Et mout i ot joie et leesce, Plus que conter ne vos porroie Qant lonc tans panssé i avroie ; (CHR. DE TROYES, Yvain, 1177, 87e) | [4] | Voir, ja n'oblieroie mes La honte que je en avroie. (CHR. DE TROYES, Yvain, 1177, 94d) | [5] | Et neporquant, grant joie avroie Se je de leanz vos veoie Sanz trop grant honte revenir, Mes ce ne porroit avenir. (CHR. DE TROYES, Yvain, 1177, 99a) | [6] | S'est la querele mout petite, Mes je ne la puis clamer quite, Que mout grant mestier en avroie. (CHR. DE TROYES, Yvain, 1177, 102a) | [7] | Se la voie m'estoit delivre, Quele enor i avroie gié Se cil me donoient congié De passer oltre sanz chalonge ? (CHR. DE TROYES, Lancelot, 1177, 31c) | [8] | L'anel met devant sa veüe, S'esgarde la pierre et si dit : "Dame, dame, se Dex m'aït, Or avroie je grant mestier Que vos me poïssiez eidier. (CHR. DE TROYES, Lancelot, 1177, 36a) | [9] | Se vos m'aviez tuit en ordre Li uns aprés l'autre a devise Fet tant d'enor et de servise Con an porroit feire a .i. home, Par toz les sainz qu'an prie a Rome, Ja plus boen gré ne l'an savroie, Qant la bonté prise en avroie, Que je faz de la volanté. (CHR. DE TROYES, Lancelot, 1177, 36d) | [10] | Ta mort veoir ne esgarder Ne me leira ja Dex, mon vuel, Car trop en avroie grant duel. (CHR. DE TROYES, Lancelot, 1177, 41f) |
|
|