|
ESPOINDRE, verbe |
[T-L : espoindre ; GD : espoindre1 ; FEW IX, 598b : pungere] |
I. - | Empl. intrans. "Être piqué, éprouver des démangaisons" ... ... ... |
| - | [Du coeur] ... ... ... |
| - | Empl. trans. [D'un mal] "Piquer, donner des élancements" ... |
II. - | Empl. trans. au fig. Espoindre qqn. "Piquer, aiguillonner qqn" ... ... ... ... ... ... ... |
| - | Espoindre qqn à + inf. "Pousser qqn à" ... |
| - | Inf. subst. |
| Rem. CHASTELL., Livre paix K., 1468, 414 (GD III, 542a). |
| - | Empl. pronom. "Se presser, se dépêcher" ... |
| - | Part. passé en empl. adj. "Piqué, tourmenté" ... |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin / Pierre Cromer |
|
|