|
ATROUSSER, verbe |
[GD : adtroucer/attrosser ; *FEW XIII-2, 95a : torquere] |
I. - | [Sur trousser] |
A. - | "Charger, empaqueter" |
| Rem. Doc.1380 (adtroucé) ds GD I, 118a. |
B. - | "Attribuer (en partic. adjuger à l'encan)" |
| Rem. Doc.1472 ds GD I, 492a. |
II. - | [Sur estorcer ?] "Tourmenter (?)" : En atrossant ma cervelle acatique, Je trespassis le mydi chabrouillé ([LA VIGNE, Ress. chrest. B., 1494, 107]). |
DMF 2020 - Article revu en 2015 |
Robert Martin |
|
|