|
MARROYER, verbe |
[T-L : marriier ; GD : marier2 ; *FEW XVI, 535a : *marrjan] |
Empl. pronom. "S'affliger" : Chascuns a chascun octrie Son pechié, dont je me marroy. ([DESCH., Oeuvres Q., t.2, c.1370-1407, 174]). |
Rem. Ou lire marvoy, v. marvoyer ? Dans le ms Paris BN fr 840, f° 68 r°, on lit marvoy. |
DMF 2020 - Compléments 2017 |
Robert Martin |
|
|