|
PLAIELER, verbe |
[*FEW IX, 10b : plaga2] |
"Blesser" : ...et Charle ne s'arestat, ains prent une espée et jette son martel à terre, et ferit Gaufrois et Gaufrois luy ; si bien soy requirent ["s'attaquèrent"] que ilh sont plaielés à mervelhes ([JEAN D'OUTREM., Myr. histors B.B., t.2, a.1400, 380]). |
DMF 2020 - Lexique complémentaire 2007 |
Robert Martin |
|
|