|
MARRI, adj. |
[T-L : marrir (marri) ; GD : marir (marri) ; GDC : marri ; AND : marri1 ; FEW XVI, 535a : *marrjan ; TLF : XI, 436a : marri] |
A. - | "Affligé, triste, contrarié" ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| - | À coeur mari ... |
| - | Avoir le coeur mari ... ... ... ... |
| - | [De soi-même] Marri ! "Pauvre de moi !" ... |
| - | Empl. subst. ... |
| - | MÉD. [Des esprits] "Attristé, assombri" ... |
B. - | "Contrarié, contrit, fâché" ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... |
| - | À chere marrie. "Avec contrariété, irritation" ... |
C. - | "Décontenancé, troublé" |
| - | De courage marri. "Ayant perdu la raison" ... ... |
| - | Faire qqn marri. "Semer le trouble en qqn, le décontenancer" ... ... |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|